"باورت میشه؟!"

آدمه و احساساتش.
همونی که گاهی دلسردت میکنه و گاهی دلگرم.
گاهی بهت نیرویی میده که حس میکنی هیچی جلودارت نیست، و گاهی ناامید یه گوشه میندازدت.
آره احساس! همونی که باعث میشه به ترغیبش، گرفتار یه گناهِ به ظاهر لذت‌بخش بشی؛ یا به نهیبش، بدت بیاد از هرچی گناه و پستی و وادادگیه.
و توی این وادی، قلب تو، مسیرت رو معین میکنه.
همون قلبی که پیغمبر خدا فرمود بین دو انگشت از انگشتان خدا قرار داره، و خدا این دلها رو زیر و رو میکنه.¹

امروز می‌خوام برات از نگهداری خدا از دلت بگم.
دلی که شاید گاهی تا اوج نکبت و بدبختی تو رو برده باشه، اما دست غیبی پیدا شده و این دل رو برگردونده.
اصلا بذار یه مرور کنم.
چی شد که اینجایی؟ داری چی کار میکنی؟
با چه حالی اومدی؟ الان توی چه حالی هستی؟

بذار خودمونی‌تر بگم. چند روز پیش داشتم نگاه میکردم، دیدم چند ساله که اینجام و چه عجیب برام مثل یه خونه‌ی موندگار شده. باورت میشه؟!
گفتن و خوندن و نوشتن و شنیدن توی این فضا، برام شده یه انس روزانه.
اینقدری که ساکن این فضا شدم، دیگه باید وطن شرعیم محسوب بشه :)
میدونی میخوام چی بگم؟
دلم گیر کرده!
باورت میشه؟!
باورت میشه تو هم یه روز اومدی و از غصه‌هات یا خوندی یا نوشتی؟ با قلبهای دردکشیده‌ی مشابه خودت نشستی و سرشتی!
آره؛ میدونم تو هم دلت گیر کرده!

رفیق!
باورت میشه تو هم نمیخواستی؛ ولی افتادی تو بلایی که زندگیت رو سوزوند؟!
باورت میشه تو گفتی؛ و یکی بود که درد دلهات رو بشنوه؟! یکی بود بفهمدت! حرفت رو، حس و حالت رو! و خوب شدن حالت براش مهم باشه!
باورت میشه اینجا حرفهای دلت رو بارها از زبون آدمهای دیگه شنیدی؟! و دیدی که تو تنها این درد رو نکشیدی؟!
باورت میشه تمام این خاطرات بر تو گذشت؟! خاطراتی که قبلا جایی توی هندسه‌ی زندگیت براش ترسیم نکرده بودی!

رفیق!
باورت میشه دلم گفت بیام و این سطرها رو بنویسم و تو رو با هوای خاطرات دل خودم شریک کنم؟!
باورت میشه گاهی حرفهات رو که میخونم، اشک چشمم جاری میشه؟!
باورت میشه وقتی از سختیت میشنوم، به منم سخت میگذره؟! با غصه‌هات غصه میخورم! با دردهات درد میکشم!
باورت میشه دلم میخواد تمام تلاشم رو کنم که تو حسرت نکشی و حال خوبی داشته باشی؟!
باورت میشه ما اینجا یه جمعیم که میتونیم مسیر زندگیمونو خودمون انتخاب کنیم؟!

و من تمام اینها رو باور دارم.
باور دارم که خدا دلهایی رو کنار هم جمع کرده تا با رشته‌ی محبتش، اونها رو به هم گره بزنه و حالشون رو خوب کنه.

دلم میخواد تا آخر این مسیر رو کنارت باشم.
چون ارزشش رو داری.
باورت بشه یا نه، من بهت باور دارم.

اگه حس کردی دلت با دستهای خدا تکون خورد، برام کامنت بذار.

خاک پای بچه‌های توبه۹۴
بلاغ


پاورقی
۱. إنّ قلوب بنى آدم كلّها بين إصبعين من أصابع الرّحمن، يصرّفها كيف شاء... قال رسول الله صلى الله عليه و آله عند ذلك: اللّهم مصرّف القلوب، صرّف‌ قلوبنا إلى طاعتك.
همانا تمامی قلب­های آدمیان میان دو انگشت از انگشتان رحمان(خداوند) است و آن‌ را به هر سو که بخواهد می‌کشاند. رسول خدا(ص) بعد از نقل این سخن فرمود: خدایا! ای گرداننده قلب‌ها! قلب‌های ما را به سوی فرمان‌برداری از خود رهنمون ساز.
امالی المرتضی، ج۱، ص۳۱۸